Variatie in de interval

Ik ben lekker bezig. Tegenwoordig zelfs een beetje aan het intervallen.

“Intervaltraining wil zo veel zeggen als dat je niet de hele tijd met een regelmatig tempo loopt maar dit laat variëren. De bedoeling is dat je tijdens een interval harder loopt dan dat je normaal doet. Omdat dit dus zwaarder voor je is en je daardoor eerder moe bent, laat je na een tijdje het tempo weer zakken om even uit te rusten. Nadat je weer op adem bent gekomen, begin je aan het volgende interval.”

Uhm….. ja, dat doe ik dus een beetje. Soort van. Zeg maar. Ongeveer…..
Al zoek ik wel altijd de randjes op bij bepaalde begrippen. Ik lees ‘variëren’ ik lees ‘het tempo laten zakken om uit te rusten’ en dan geef ik daar een beetje mijn eigen interpretatie aan. De variatie in mijn trainingen is namelijk wel heel groot. Misschien maak ik de rustperiodes iets te lang? Ik denk het haast wel. Dat heeft als resultaat dat mijn renkilometers sinds 14 september op 9 km staan. Dus dat komt neer op een gemiddelde van 1,8 km per week. *slik* Dat is een beetje triest ja. Dat weet Marathonsjon maar al te goed. Eigenlijk verdien ik die naam nu even niet. Maar ja, ik ben er mee geboren hè? Wat?? Ook niet? Oh 😦

Wel heb ik een excuus hoor. De donderdag voor de Dam tot damloop grieperig geworden. Zere keel, snotverkouden. Anderhalve week slap gevoeld, daarna 1x een rondje gerend, maar meteen weer grieperig geworden. Zere keel lijkt nu pas een beetje weg te gaan. Geen vrolijke renverhalen dus van mijn kant. Het is een beetje dramatisch.

Volgende week de Halve van Amsterdam. Als ik me een beetje goed voel, zal ik dan gewoon gaan of is dat niet verstandig na zo’n lange periode van grieperigheid? In juli heb ik hem nog even getraind en toen ging het best aardig, dus ik weet gelukkig wel dat ik het kan.

“Marathonsjon weet dat ie het kon”